ΤΟ ΣΟΝΕΤΟ 15 ΤΟΥ ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ

SONNET XV (WILLIAM SHAKESPEARE)

When I consider every thing that grows
Holds in perfection but a little moment,
That this huge stage presenteth nought but shows
Where on the stars in secret influence comment;

When I perceive that men as plants increase,
Cheered and cheque'd even by the self-same sky,
Vaunt in their youthful sap, at height decrease,
And wear their brave state out of memory;

Then the conceit of this inconstant stay
Sets you most rich in youth before my sight,
Where wasteful Time debateth with Decay,
To change your day of youth to sullied night;

And all in war with Time for love of you,
As he takes from you, I engraft you new.

Όταν κοιτώ το καθετί που μεγαλώνει

 μόνο για μια στιγμή στο τέλειο μένει,

 και πως το σύμπαν τούτο εικόνες μόνο κλείνει

που μυστικά τα αστέρια τις επηρεάζουν ·

όταν κοιτώ πως ο άνθρωπος είναι σαν τα λουλούδια

που ο ίδιος ουρανός τα ζει και τα σκοτώνει,

κομπάζουν για την ομορφιά τους και πεθαίνουν,     

κ’ η μικρούλα τους θέση χάνεται απ’ τη μνήμη΄

η σκέψη τότε της αστάθειας αυτής                 

αντίκρυ μου σε στήνει πάμπλουτο από νιάτα,     

                         ενώ η φθορά και ο σπάταλος Καιρός πασχίζουν                              

της νιότης σου τη μέρα να την κάμουν νύχτα

Κ’ εγώ , σε πόλεμο με τον Καιρό για σένα,

    απ’ την αρχή σμιλεύω  εκείνα που σου παίρνει.

         

           (Μετάφραση Στυλιανού Αλεξίου)