ΕΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ

http://www.minedu.gov.gr/ilektroniko-mixanografiko-video.html

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΤΟ ΧΑΜΙΝΙ" (1921)

Στα πλαίσια του μαθήματος "Ιστορία των τεχνών" που διδάσκει η κ. Ελένη Μιχαλάκη οι μαθητές του τμήματος Γραφιστικής του 1ου ΕΠΑΛ ΣΥΡΟΥ παρακολούθησαν την ταινία "Το χαμίνι" του Τσάρλι Τσάπλιν 

ΤΟ XAMINI
του Τσάρλι Τσάπλιν
ΗΠΑ 1921, Διάρκεια 60, ασπρόμαυρο

Σκηνοθεσία:Τσάρλι Τσάπλιν
Πρωταγωνιστούν: Charlie Chaplin, Jakie Coogan, Edna Purviance, Carl Miller

Μια ανύπαντρη μητέρα εγκαταλείπει το μωρό της σε μια λιμουζίνα, ελπίζοντας πως κάποια πλούσια οικογένεια θα το υιοθετήσει. Αυτό όμως καταλήγει στα χέρια ενός φτωχού τζαμά, που αρχικά προσπαθεί να το ξεφορτωθεί, τελικά όμως αποφασίζει να το κρατήσει και να το διαπαιδαγωγήσει σύμφωνα με τις δικές του ιδιαίτερες αρχές. Ύστερα από πέντε χρόνια το παιδί κι ο Σαρλό αποτελούν ένα αχώριστο δίδυμο: το μικρό καταστρέφει βιτρίνες μαγαζιών και στη συνέχεια ο Σαρλό τις επισκευάζει. Η απειλή έρχεται όταν οι πουριτανοί κοινωνικοί λειτουργοί θέλουν να πάρουν και να κλείσουν σε ορφανοτροφείο το παιδί. Η ταινία αποκτά εδώ τραγικές διαστάσεις, ενώ καυτηριάζει την κοινωνική υποκρισία με το γνώριμο ιδιοφυές στιλ του Τσάπλιν. Γρήγορα ωστόσο επιστρέφουμε στις εκρήξεις γέλιου όταν ο Σαρλό απαγάγει το μικρό και φεύγει κυνηγημένος μαζί του. Το φιλμ όπου προβλήθηκε έγινε τεράστια επιτυχία που θεμελίωσε οριστικά το μύθο του Σαρλό, ο οποίος διατηρείται ζωντανός και στις μέρες μας.

·  Πρόκειται για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του μεγάλου δημιουργού.

·  Είναι μια ταινία που έχει περισσότερα δραματικά παρά κωμικά στοιχεία.

·  Μια από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές είναι αυτή που έρχονται οι πουριτανές κυρίες για να πάρουν το παιδί και να τα κλείσουν σε ορφανοτροφείο. Αυτό το επεισόδιο είναι αυτοβιογραφικό.

·  Το ντεκόρ του δωματίου στο οποίο ζει ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι πιστή αναπαράσταση του δωματίου που ζούσε ο Σαρλό όταν ήταν παιδί.

·  Ο μικρός πρωταγωνιστής Jakie Coogan την εποχή εκείνη ήταν πέντε ετών και με την καθοδήγηση του Τσάρλι Τσάπλιν έδωσε μια εκπληκτική ερμηνεία γεμάτη αυθορμητισμό και φυσική χάρη. Τα τελευταία χρόνια του βωβού κινηματογράφου μεταβλήθηκε σε παιδί σταρ και απόχτησε μανιέρες.
 

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ" (1925)

Στα πλαίσια του μαθήματος "Ιστορία των τεχνών" που διδάσκει η κ. Ελένη Μιχαλάκη οι μαθητές του τμήματος Γραφιστικής του 1ου ΕΠΑΛ ΣΥΡΟΥ παρακολούθησαν την ταινία "Θωρηκτό Ποτέμκιν" του Σεργκέι Αινζεστάιν

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1898 - 1948), σοβιετικής παραγωγής 1925. Θεωρείται η πληρέστερη ταινία του βωβού κινηματογράφου και ένα από τα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.

Η ταινία υπήρξε παραγγελία της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης προς τον σκηνοθέτη, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα εικοσάχρονα της αποτυχημένης εξέγερσης του 1905 στην τσαρική Ρωσία, που αποτέλεσε προάγγελο της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Ο Αϊζενστάιν επικεντρώθηκε σε ένα πραγματικό γεγονός, την εξέγερση στο θωρηκτό Ποτέμκιν , οι ναύτες του οποίου στασίασαν κατά των αξιωματικών τους και το οδήγησαν στην Οδησσό.

Η ταινία διάρκειας 65 λεπτών αποτελείται από πέντε επεισόδια: «Άνδρες και Σκουλήκια» (οι ναύτες διαμαρτύρονται για το χαλασμένο φαγητό), «Δράμα στο Λιμάνι» (οι ναύτες επαναστατούν), «Ένας νεκρός καλεί για Δικαιοσύνη» (ο λαός της Οδησσού κλαίει το νεκρό αρχηγό), «Τα σκαλιά της Οδησσού» (Οι στρατιώτες του Τσάρου αιματοκυλούν την Οδησσό), και «Συνάντηση με τη ναυτική μοίρα» (οι τσαρικές δυνάμεις ενώνονται με τους στασιαστές του Ποτέμκιν). Ο Αϊζενστάιν χρησιμοποίησε ερασιτέχνες ηθοποιούς για να αποδώσουν καλύτερα τους χαρακτήρες της ταινίας.

Η κορυφαία στιγμή του έργου θεωρείται το τέταρτο επεισόδιο με το μακελειό στα σκαλιά της Οδησσού, που θεωρείται η καλύτερη σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχει ως θέμα τη βία που άσκησαν οι άνδρες της Λευκής Φρουράς του Τσάρου εναντίον του λαού. Το διασκορπισμένο και πανικόβλητο πλήθος που κατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά κι αμέσως μετά οι Λευκοφρουροί, που σχεδόν μηχανικά με στρατιωτικό βηματισμό, κατεβαίνουν πυροβολώντας, παρουσιάζονται από τον Αϊζενστάιν με εναλλαγές πλάνων, που συγκρούονται και αντιπαρατίθενται με μια ρυθμική θαυμαστής ακρίβειας και αποτελεσματικότητας.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ :Πρωταγωνιστές "Η τρομοκρατία της αθωότητας

Περίληψη: Με την ενδοσχολική βία ασχολήθηκαν οι «Πρωταγωνιστές». Ο Σταύρος Θεοδωράκης προσπαθώντας να διερευνήσει την  ελληνική εκδοχή της μάστιγας που παγκοσμίως αναγνωρίζεται ως  "bullying" επισκέπτεται γυμνάσια και λύκεια και  συναντά θύτες και θύματα στα ίδια προαύλια.
Στην κάμερα της εκπομπής μιλούν μαθητές που έχουν υποστεί βία αλλά και μαθητές που έχουν ασκήσει βία.
Ο Ανδρόνικος, μαθητής Γ' Λυκείου, έπεφτε συχνά θύμα ξυλοδαρμού από τους συμμαθητές του στο συγκρότημα της Γκράβας.  'Αλλαξε σχολείο, έχασε δύο χρονιές αλλά σήμερα δηλώνει: «η ζωή είναι δική μου, δεν θα σιωπήσω και αυτό συνιστώ και στα άλλα παιδιά που βρίσκονται στη δική μου θέση».
Ο 'Αρης, μαθητής Α' Λυκείου, σε σχολείο των Βορείων προαστίων αφηγείται στην κάμερα πως οι συμμαθητές του προσπάθησαν να τον πετάξουν μέσα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. 
Ο Σταύρος Θεοδωράκης επισκέφθηκε το 2ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου και το Πειραματικό Λύκειο της Βαρβακείου Σχολής στο Ψυχικό προσπαθώντας να καταλάβει από πού πηγάζει αλλά και πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί η βία στα σχολικά προαύλια.
Στην εκπομπή μιλούν επίσης ψυχίατροι και κοινωνιολόγοι ενώ αναγνωρίσιμα πρόσωπα θυμούνται τα σχολικά τους χρόνια και την εμπλοκή τους σε φαινόμενα bullying. Μεταξύ άλλων μιλούν οι ηθοποιοί Μίνα Ορφανού, Μάκης Παπαδημητρίου, Αντίνοος Αλμπάνης, Αλέξης Γεωργούλης, ο τραγουδιστής Ησαΐας Ματιάμπα, ο αθλητής Βλάσης Μάρας και η δημοσιογράφος Κατερίνα Ζαρίφη. 

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ "ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ-DEBTOCRACY" (2011)

Το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση των θεατών και το οποίο θα διατίθεται χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης.Οι συντελεστές του Debtocracy συνομιλούν με ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν εναλλακτικές ερμηνείες αλλά και προτάσεις για την κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης.

Οι δημοσιογράφοι Αρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, που υπογράφουν το σενάριο και τη σκηνοθεσία, παρακολουθούν την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Έχοντας πραγματοποιήσει γυρίσματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και μέσα από κινούμενα σχέδια και animation το Debtocracy παρακολουθεί την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τη δεκαετία του '70 και εξηγεί τις έννοιες του απεχθούς και του παράνομου χρέους που βαραίνουν και την Ελλάδα.Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take - Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ. Τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Αγγελάκας και το μοντάζ ο Αρης Τριανταφύλλου, ενώ την παραγωγή ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes του Κώστα Εφήμερου.Η δημιουργία του Debtocracy οφείλεται αποκλειστικά στους εκατοντάδες ανώνυμους και επώνυμους «συμπαραγωγούς» που κάλυψαν μέσα σε λίγες ημέρες τα έξοδα παραγωγής και συνέχισαν να συνεισφέρουν για τα έξοδα διανομής.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΝΥΦΕΣ"

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης  Ηθοποιοί: Ντέμιαν Λούις, Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Αντρέα Φερεόλ, Εύη Σαουλίδου, Στίβεν Μπέρκοφ, Δημήτρης Καταλειφός, Ειρήνη Ιγγλέση, Απόστολος Τότσικας, Εβελίνα Παπούλια

Οι Νύφες είναι βραβευμένη δραματική και ηθογραφική ταινία του γνωστού σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, παραγωγής 2004. Το θέμα της ταινίας είναι το ταξίδι 700 γυναικών, Ελληνίδων, Τουρκίδων, Ρωσίδων, από την Κωνσταντινούπολη προς τη Νέα Υόρκη, όπου θα συναντήσουν τους άντρες που πρόκειται να παντρευτούν, και ο έρωτας μεταξύ μίας από αυτές τις γυναίκες και ενός αμερικανού φωτογράφου.

Η ταινία ήταν μία πολυδιαφημισμένη παραγωγή, που στηρίχτηκε στα ονόματα των συντελεστών της, του γνωστού σκηνοθέτη των "Πέτρινων Χρόνων" Παντελή Βούλγαρη, της γνωστής συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη, την επιμέλεια παραγωγής του Μάρτιν Σκορσέζε, και την μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη. Θεωρήθηκε "υπερπαραγωγή" για τα ελληνικά δεδομένα, και στηριζόμενη στην επιτυχία της ταινίας "Πολίτικη Κουζίνα" της προηγούμενης χρονιάς, αναμενόταν ότι θα γίνει κι αυτή μεγάλη επιτυχία. Οι περισσότερες κριτικές που ακολούθησαν την προβολή της ταινίας, την κατέτασσαν σαν μία καλή ταινία, αλλά σημείωναν ότι δεν είχε την αναμενόμενη ποιότητα αναλόγως της διαφήμισης. Παρόλα αυτά, ήταν μία εισπρακτική επιτυχία και η σημαντικότερη επιτυχία της χρονιάς. Το σενάριο της ταινίας κυκλοφόρησε σε βιβλίο τον Σεπτέμβριο του 2004 από τις εκδόσεις 'Καστανιώτη'.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΤΟ ΚΥΜΑ"

«ΤΟ ΚΥΜΑ»

(DIE WELLE, 2008)

 Σκηνοθεσία: Ντένις Γκάνσελ. Σενάριο: Ντένις Γκάνσελ, Τοντ Στράσερ, Πίτερ Θόρνγορθ. Ηθοποιοί: Γιούργκεν Φόγκελ, Φρέντερικ Λάου, Μαξ Ρίμελτ, Τζένιφερ Ούλριχ, Κριστιάνε Πάουλ. 101 λεπτά.

Η γερμανική ταινία «Το Κύμα» σε σκηνοθεσία του Ντένις Γκάνσελ,
πραγματεύεται τη χρήση ενός ανορθόδοξου αλλά διδακτικού πειράματος σ’ ένα
σχολείο, που έχει στόχο να δείξει στους μαθητές τον τρόπο λειτουργίας και τις
συνέπειες των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Βασίζεται σε ένα πραγματικό περιστατικό
που διαδραματίστηκε σε γυμνάσιο του Palo Alto της Καλιφόρνιας και το οποίο
αποτυπώθηκε αργότερα στο μυθιστόρημα με τίτλο “The Wave” του Morton Rhue. Στο
γυμνάσιο αυτό φέρεται να οργανώθηκε ένα πείραμα με ονομασία «Το Τρίτο Κύμα»
(ονομασία εμπνευσμένη από το Τρίτο Ράιχ), το οποίο πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και
σταμάτησε πέντε μέρες μετά την εφαρμογή του.
Ο αντισυμβατικός καθηγητής Ράινερ Βένγκερ, αναλαμβάνει στα πλαίσια του
μαθήματος της Πολιτικής Αγωγής να διδάξει στους μαθητές του τις συνθήκες ζωής
στην απολυταρχία. Θεωρώντας ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας είναι ανιαρές
και αναποτελεσματικές, προτείνει ένα πείραμα με αυστηρούς κανόνες πειθαρχίας˙
χρήζει τον εαυτό του αρχηγό, συγκροτεί με τους μαθητές μια ομάδα, το «κύμα»,
υιοθετείται ένας κοινός χαιρετισμός, κοινή ενδυμασία, καθώς και ένα διακριτικό σήμα
για την ομάδα και τα μέλη της συμπεριφέρονται ως επίλεκτα μέλη μιας κοινότητας,
όπου όλοι είναι μεταξύ τους ίσοι. Περιθωριοποιημένοι για διάφορους λόγους μαθητές
αισθάνονται πια ίσοι με τους συμμαθητές τους, ενθουσιασμένοι με την ομοιομορφία
που επιβλήθηκε και η οποία εξάλειψε φαινομενικά τις όποιες διαφορές τους. Ένα
παραμελημένο παιδί από διαλυμένη οικογένεια αισθάνεται επιτέλους ίσο με τους
συμμαθητές του, ένας μαθητής τουρκικής καταγωγής είναι ίσος με τους γερμανούς
κ.ο.κ. Το πείραμα ενθουσιάζει τους μαθητές, που αισθάνονται μέλη μιας ενδο-ομάδας
με αμοιβαία αντιληπτές ομοιότητες, ενώ η συμπεριφορά τους καθορίζεται με βάση τα
γνωστικά πρότυπα των χαρακτηριστικών που ορίζουν την ομάδα. Οι μαθητές αποκτούν
μια κοινωνική ταυτότητα, διαφορετική από τις ατομικές ταυτότητες που έφερε καθένας,
πριν τη συμμετοχή στο πείραμα. Όταν η κατάσταση αποκτά διαστάσεις και εκτός του
σχολικού περιβάλλοντος, γίνεται σαφές πως τα όρια μεταξύ πειράματος και
πραγματικότητας είναι συγκεχυμένα και ρευστά. Ο καθηγητής αποδεικνύει στους
μαθητές πως είναι εύκολο να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την άνοδο του
φασισμού, ακόμα και σε κοινωνίες που βίωσαν ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν,
αλλά οι επιπτώσεις του πειράματος ξεπερνούν τις όποιες προβλέψεις του και η
κατάληξη είναι τραγική.